Yiannis Logiotatides

 

Chiaroscuro

 

Μετάβαση από το φώς στο σκοτάδι

 

Το φως σαν πρωταγωνιστής στην δημιουργία της φωτογραφίας, ερωτοτροπεί με όλες τις επιφάνειες που μπορεί να αγγίξει. Έτσι φωτίζει την μια πλευρά και σκοτεινιάζει την άλλη, την αντίθετη, δημιουργώντας ένα δραματικό και μυστηριώδες αποτέλεσμα.

​

Στην ασπρόμαυρη φωτογραφία, το σκοτάδι και το φως βρίσκονται συνέχεια κάτω από μια διαρκή μάχη.Το αποτέλεσμα αυτό επιτυγχάνεται όταν το φως πέφτει σε ένα αντικείμενο με γωνία 45ο ,και έτσι δίνει στον θεατή την δυνατότητα να παρατηρεί την φόρμα του, να γίνεται όλο και πιο έντονα ορατή και πολυδιάστατη. Πορτραίτα, νεκρά φύση, αντικείμενα, αλλά και κτίρια, δείχνουν να παίρνουν ζωή άλλοτε εξωπραγματική, άλλοτε πάλι τρυφερή και γόνιμη, έτοιμη να οδηγήσει σε δημιουργικές εμπνεύσεις.

 

Η Τεχνική αυτή φωτισμού ονομάζεται Φωτοσκίαση ή Chiaroscuro και βέβαια υπήρχε από παλιά όταν στην Τέχνη της επεικόνισης υπήρχε μόνο η ζωγραφική.Ο αθηναίος ζωγράφος Απολλόδωρος τον 5ο αιώνα πχ. περιέγραψε για πρώτη φορά την τεχνική ως «σκιαγραφία» η «ζωγραφική των σκιών». Την μεγάλη της δόξα την πήρε την περίοδο της Αναγέννησης, με πρωτεργάτες τους Da Vinci , Caravaggio και Rembrandt. Η τεχνική πήρε το όνομα Chiaroscuro (chiaro = φως, scuro = σκοτάδι) και τιμήθηκε ως ένας από τους τέσσερις κανόνες της Αναγεννησιακής Τεχνικής. Αντίθετα στην περίοδο του Βυζαντίου οι εικόνες είχαν άπλετο φωτισμό με αποτέλεσμα να παρουσιάζουν επίπεδο αποτέλεσμα.

 

Στην φωτογραφία με τις ιδιαιτερότητες και τις διαχωριστικές της γραμμές, χρησιμοποιήθηκε και ο όρος «Φως του Ρέμβραντ» (Rembrandt lighting), που δεν είναι τίποτε άλλο από τον όρο «φυσικός φωτισμός περιβάλλοντος» (ambient/natural lighting).

 

Στον κινηματογράφο η τεχνική χρησιμοποιήθηκε πολύ, ιδιαίτερα στην ασπρόμαυρη περίοδο του από τους Andrei Tarkovsty, Sergei Eisenstein (Σοβιετικός Κινηματογράφος ), αργότερα από τον Stanley Kubrick.

 

Το σκεπτικό της έκθεσης με θέμα Chiaroscuro, ήταν η εφαρμογή της τεχνικής στη φωτογραφία με την αναγνώριση του ιδιαιτέρου αυτού φωτισμού σε φυσικό περιβάλλον αλλά και προσπάθεια ένταξης του σε ένα κάδρο καλής σύνθεσης και περιεχόμενου.

 

Οι θεματικές ενότητες που χρησιμοποίησα για την παρουσίαση της έκθεσής είναι :

 

Πορτραίτα, Νεκρά φύση, Εσωτερικά, Αρχιτεκτονικά, Τοπία, Φύση

 

Γιάννης Λογιωτατιδης